เทศกาลอาหารท้องถิ่นสายบุรี หรือ “ฉ่ำ ฟู้ดติวัล” จบลงไปแล้วร่วมสองสัปดาห์ แต่ผลของการได้รับเสียงตอบรับที่ค่อนข้างดีทำให้ความ “ฉ่ำ” ของงานยังล้นมาถึงหลังงานจบ หลายเสียงบอกเล่าถึงผลที่ได้รับต่อเนื่อง
Patani NOTES พบผู้เข้าแข่งขันทำอาหารสองคนโดยบังเอิญ คือ เต็มศิริ พึ่งเกษมสมบูรณ์ และสกาวรัตน์ สัตยานันท์ ซึ่งคว้ารางวัลที่สองจากการแข่งขัน งานแข่งหนนั้นมีโจทย์เดียวคือต้องใช้บูดูเป็นสารตั้งต้นในการรังสรรค์เมนูใหม่ ทั้งสองคนบอกว่า สิ่งที่ได้ “มันไม่ใช่แค่รางวัล” แต่เป็นการได้พื้นที่ที่การแข่งขันมอบให้กับคนที่ชอบทำอาหารได้ไปประลองฝีมือกัน ซึ่งไม่เคยมีมาก่อนในสามจังหวัดภาคใต้ และที่สำคัญอีกอย่างคือ เป็นการเปิดโลกของผู้หญิงสองคนที่เป็นคนปัตตานี แต่ไม่เคยไปหาดวาสุกรีเลย
“กลัว ขากลับทางก็มืด คือเริ่มไม่กล้าออกไปไหนหลังเกิดเหตุการณ์ปี 47 แต่พอไปแล้ว เห้ย หาดสุกรีมันสวย เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเลย จริง ๆ ”
สองคนนี้ใช้ชื่อทีมในการแข่งขันว่า sis&sis เมนูที่ทำนั้น พวกเธอบอกว่ามันคือ ยำสาหร่ายผมนาง เต็มศิริ บอกว่าตั้งหน้าตั้งตาหาสาหร่ายผมนางเอามาใช้ให้ได้ ถ้าไม่ได้ก็คิดว่าจะไม่ไปแข่งขัน ในขณะที่เพื่อนร่วมทีม สกาวรัตน์ ซึ่งเป็นคนไม่ค่อยกินบูดู ก็คิดหนักกับโจทย์นี้ แต่ทั้งคู่บอกว่า มันก็ผ่านไปด้วยดี หาสาหร่ายได้ และสกาวรัตน์ก็ต้องกินบูดูในเมนูฝีมือตัวเอง
“ส่วนใหญ่เรากล้าคิดแต่ไม่กล้าลงมือทำ พอมาลงแข่งอันนี้ เราก็รู้ว่าถ้าเราลองทำ ทำได้ในสิ่งที่เราคิดด้วยมันก็ออกมาเป็นรูปเป็นร่างได้ เหมือนอาหารที่ออกมาอยู่ในจาน เห้ย มันเป็นไปได้และอร่อยด้วย ”
ทางด้านร้านกาแฟขวัญใจวัยรุ่นในปัตตานีคือร้าน ONYX ยกเครื่องทำกาแฟแบบพกพา ที่เรียกว่า Rox Expresso จากตัวเมืองปัตตานีไปชงขายในงาน อัลอลิส หะยีอาแว บอกว่าบาริสต้าชงกันไม่ทันทีเดียว หลังจบงานยังมีลูกค้าติดใจตามมาอีกหลายคน
“บางคนก็ไม่เคยเห็นกรรมวิธีที่เราเอาไปใช้ทำกาแฟ มันเลยเป็นจุดขาย ขายดีจนทำไม่ทัน ผลตอบรับดีมาก หลังจบงานก็มีคนมาที่ร้านอีก “
อัลอลิสมองว่างานนี้เป็นการฉีกกรอบการทำงานในรูปแบบเดิม ๆ ทั้งแนวของงานก็มีทั้งเรื่องอาหาร แคมป์ปิ้ง ที่คนกำลังสนใจกันอยู่ รวมไปถึงเห็นศักยภาพของคนในพื้นที่ด้วย
“ถ้าถึงเวลาจริง ๆ แล้วเขามีงบประมาณ หรือมีคนที่พร้อมจะสนับสนุนให้ทำงานในลักษณะแบบนี้ ผมว่าคนในชุมชน คนในพื้นที่สามารถทำขึ้นมาได้ ผมชอบบรรยากาศนะ มันเป็นงานของทุกกลุ่ม ทุกวัย กลุ่มวัยรุ่นมานั่งพูดคุยล้อมวงกัน แถมกลางคืนร้านค้า ร้านอาหารต่าง ๆ ในสายบุรีก็ขายดีเกือบทุกร้าน มีคนออกมาจากงานมานั่งดื่ม กินกันต่อ”
ยัสมิน ซึ่งเป็นอีกคนที่ทั้งขายอาหารและไปเที่ยวงานบอกว่า ไม่เคยเห็นงานที่คนเยอะขนาดนั้นมาก่อน และที่ตนเองได้เดินดูของ เนื่องจากว่าของที่ตนเองนำมาขายหมดก่อนเวลา
“คนมาเดิน เหมือนมาเดินซื้อของ ส่วนเรื่องกินเป็นแค่อีกหนึ่งทางเลือก คนอยู่เกินสามชั่วโมง ไม่มีใครอยู่หนึ่งชั่วโมงแล้วก็กลับ คนเยอะตั้งแต่แดดจ้า ๆ กลางคืนยิ่งเยอะ เราสงสัยว่าทำไมจัดงานที่สายบุรีแล้วยังมีคนเยอะ ถ้าจัดในเมืองคิดว่าคนไม่อยู่ถึงกลางคืนแน่ คิดว่าเพราะรูปแบบงาน สถานที่ แล้วงานไม่ใช่ของกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง มีทั้งวัยรุ่นที่มากับเพื่อน มีทั้งครอบครัว พ่อ แม่ ที่อยากมารีเล็กซ์ มาปูเสื่อนั่งกัน มันดีมากจริง ๆ ”
แม้แต่ร้านขนมที่ปัจจุบันหากินยากแล้วยังคึกคักไปด้วย อย่างตือปง ปอลี ที่ปัจจุบันแม่ค้าซึ่งเป็นทายาทรุ่นที่สาม บอกว่าไม่ได้ทำวางขายทั่วไปแล้ว เพราะคนทำจริง ๆ ทำไม่ค่อยไหว
“คนทำต้องเป็นคุณยาย (เมาะแย) เท่านั้นถึงจะอร่อย ความอร่อยมันอยู่ที่การนวดแป้ง คือใช้ข้าวเหนียวแท้ 100 % แรงนวด ข้าวเหนียวสุกกำลังดีแค่ไหน เละเกินไปก็ไม่ได้ และใช้น้ำตาลโตนดแท้ สืบทอดกันมาสามรุ่นแล้ว ตอนนี้เมาะแย อายุแปดสิบกว่าแล้ว ลูกหลานกำลังฝึกอยู่ แต่ว่า ความอร่อยไม่ได้เท่าเมาะแย ”
ภาพ เพจฉ่ำ ฟู้ดติวัล
