หนึ่งในลวดลายที่มักพบเจอในศาสนสถานของอิสลามเพื่อใช้ในการประดับตกแต่งในงานสถาปัตยกรรมก็คือ อักษรประดิษฐ์ ซึ่งส่วนใหญ่จะนำมาจากนามของอัลลอฮ์ ศานสดามุฮำหมัด อัครสาวก(ซอฮาบะฮ์)และบางโองการจากคัมภีร์อัลกุรอาน
นอกเหนือจากศาสนสถานแล้ว บ่อยครั้งที่จะเห็นอักษรวิจิตรที่ประดับเหนือช่องประตูของเรือนพื้นถิ่นมลายู ซึ่งประดิษฐ์อักษรวิจิตรในรูปแบบต่างๆประดับบริเวณเหนือประตูทางเข้าและหน้าต่าง ส่วนใหญ่แล้วมักจะเป็นโองการในคัมภีร์อัลกุรอาน
เช่นเดียวกับอักษรประดิษฐ์ที่เขียนไว้หน้าเรือนพื้นถิ่นมลายูแห่งหนึ่งในรูปนี้โดยยกท่อนหนึ่งของโองการ(อายะฮ์)ที่ 27 ในบท(ซูเราะฮ์) อันนูร์ (Al-Nur) ความว่า “บรรดาผู้ศรัทธา พวกเจ้าอย่าเข้าไปในบ้านใดอื่นจากบ้านของพวกเจ้า จนกว่าจะขออนุญาตและให้สลามแก่เจ้าของบ้านเสียก่อน เช่นนั้นแหละเป็นการดีสำหรับพวกเจ้า หวังว่าพวกเจ้าจะใคร่ครวญ”
ข้อความอักษรวิจิตรของเรือนหลังนี้ น่าจะยกมาเฉพาะ “อย่าเข้าไปในบ้านใดอื่นจากบ้านของพวกเจ้า จนกว่าจะขออนุญาตและให้สลามแก่เจ้าของบ้านเสียก่อน”
เป็นการบอกกล่าวให้อาคันตุกะผู้มาเยือน เคารพถึงมารยาทที่พึงกระทำ และอาจจะหมายรวมถึงโจรผู้ร้าย(ผู้ไม่ศรัทธา)ว่าอย่าได้ลักลอบเข้ามา
